Angst en emotie

Het is weer een van die dagen. Opstaan, de krant openslaan, de radio aan, e-mail openen. En jawel, een storm van berichten over eten, voedingsmiddelen en de productie ervan.
Het kalf moet langer bij de koe. Zeggen politici. Nee, niet de veehouders die er – zeer waarschijnlijk – iets meer verstand van hebben.
Extra belasting op varkensvlees. Zegt de directeur van Varkens in Nood. Nee, het is geen meerderheid van consumenten die er om vragen.
Op een pizza moet over het gehakt precies komen te staan waar het vlees vandaan komt, zegt de staatssecretaris in het ochtendnieuws. Nee, dat zegt niet de producent die een goed product tegen de juiste prijs wil leveren.

Varkens in Nood klaagt supermarkten en slachterijen aan en wijst naar 120 misstanden die de organisatie bij varkenshouderijen zegt te hebben geconstateerd. Uit de daarop volgende discussie blijkt dat de directeur niet van alle kwaliteitssystemen op varkenshouderijen op de hoogte is.

Honderden boeren moeten plaatsmaken voor Nederlandse natuur die in de ogen van de politiek belangrijker is dan voedselproductie.
Een hoogleraar die zegt dat tomaten in blik wel eens veiliger kunnen zijn dan verse, wordt grof aangevallen. Natuurlijk doen de E-nummers ook vandaag weer een flinke duit in het zakje. Niemand die uitlegt dat een tomaat van nature heel veel E-nummers bevat en dat E-nummers misschien wel niet zo griezelig zijn als sommige je willen laten geloven.
Een andere hoogleraar luidt de noodklok rond de boterham. Die moet juist weer terug in het eetpatroon.
De oogst van een morgen. Het is weer zo’n dag………

De reden waarom al deze berichten uit de heup de wereld in worden geschoten? Omdat angst en emoties regeren. Omdat vrijwel niemand meer tijd, zin of gelegenheid heeft om uit te zoeken wat er wel of niet waar is, politici het gemakkelijker (en voor de broodnodige stemmen aantrekkelijker) vinden om met de emoties mee te gaan en media nu eenmaal snel kranten of programma’s gevuld moeten krijgen. En -last but not least – zeker ook omdat veel bedrijven en branches niet of onvoldoende vertellen wat ze doen en waarom. Dan krijgen alle emotionele indianenverhalen de overhand, kunnen burgers worden bang gemaakt en laten politici zich leiden door de waan van de dag. Hoogste tijd voor bezinning. Angst en emotie brengen ons niet verder.