
Recent sprak een journalist van de Volkskrant zich stevig uit over communicatieadviseurs. De journalist wilde laten zien hoe journalisten naar het communicatievak kijken. Dat loog er niet om. Communicatieadviseurs geloven dat de wereld met taalacrobatiek en feitenbingo te veranderen is, aldus de journalist. Ze vergelijkt reputatie-, issue- en crisismanagers met loten aan een babbelboom. Deze uitspraken laten de aloude ‘tegenstelling’ zien tussen de twee beroepsgroepen: journalistiek en communicatie.
Sinds de jaren 80 is er blijkbaar nog niet veel veranderd. Nog steeds zijn er journalisten met een diep geworteld wantrouwen tegen alles wat zich communicatie noemt. Communicatiemensen zijn per definitie onbetrouwbaar en er alleen maar op uit om de waarheid te verbloemen of achter gesloten deuren te houden. Omgekeerd zijn er ook nog steeds communicatiemensen die door gebrek aan eigen kennis, ervaring of uit angst voor de media of hun baas, hun vak op een minder fraaie of bedekte wijze uitoefenen. Zij zien journalisten per definitie als onbetrouwbaar, niet objectief, met vooringenomen standpunten en op z’n minst gevaarlijk.
Een bizarre situatie waar eigenlijk niemand beter van wordt. Journalisten en communicatiemensen zijn ‘veroordeeld’ om met elkaar te werken. Beiden hebben hun eigen taak en verantwoordelijkheid. Beiden hebben de plicht om dat vak naar eer en geweten zo goed mogelijk uit te oefenen. Eerlijk en betrouwbaar. Journalisten werken vanuit een medium met een specifieke ideologie om hun uitgever blij te maken met goede oplages of kijkcijfers. Communicatiemensen proberen een bijdrage te leveren aan het realiseren van de doelen van een bedrijf, organisatie of een bedrijfstak. Daarbij komen ze elkaar onontkoombaar tegen.
Journalisten en communicatiemensen hebben hun eigen beroep, taak en verantwoordelijkheid om hun werk open en eerlijk uit te voeren. Vertrouwen is daarbij het cement dat de relatie samenvoegt en samenhoudt. En daarvoor verdienen ze bij voorbaat elkaars respect.
Wie constateert dat een vertegenwoordiger uit de andere beroepsgroep zich hier niet aan houdt mag deze persoon daarop aanspreken. Het gaat echter niet aan om daarmee een hele beroepsgroep als onbetrouwbaar, bevooroordeeld of manipulatief aan te merken.
Journalisten en communicatiemensen zullen wellicht nooit 100% professionele vrienden worden. Dat hoeft ook niet om allebei goed hun werk te laten doen. Na tientallen jaren weten we bij Ruemour uit ervaring dat respect voor (de taak en het werk van) de andere partij en een open en transparante werkwijze, leiden tot wederzijds respect. Dan is het woord babbelboom niet meer nodig en kan een gezonde professionele relatie ontstaan. We wensen het iedereen in de beide beroepsgroepen toe.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.