De grip kwijt

Technische ontwikkelingen gaan snel. Voor een gemiddelde mens zijn ze nauwelijks bij te houden. De ene dag koop je een mobiele telefoon. Korte tijd later blijkt dat het apparaat toch te weinig kan, omdat je er alleen maar mee kunt bellen en sms-en.  Nog maar kort geleden werd het bankkantoor ingeruild voor een automaat die inmiddels al weer wordt opgeheven, omdat het geldverkeer een plaatsje heeft bemachtigd in diezelfde telefoon.

Hoe dikwijls hebben we de plaats van bestemming bereikt met hulp van het Shell stratenboek? inmiddels vertelt je auto of smartphone je welke weg je moet volgen. Haalde je tot voor kort nog met veel vertrouwen je eten bij de bekende groenteboer, slager of supermarkt? Ondertussen kunnen ook onbekenden, die je alleen via het internet kunt bereiken, elke dag je eten bij je aan de deur afgeven. Ze bepalen dan zelfs de samenstelling van jouw maaltijden. Had je een aantal decennia geleden alleen aardbeien in juni en spruitjes en boerenkool in de herfst, vandaag liggen alle denkbare producten voor het grijpen of voor het bestellen. Waar die producten precies vandaan komen? Uit Afrika, Australië, Zuid-Amerika, Azië misschien of wellicht Spanje of misschien ook wel uit Nederland. Geen wonder dat de twijfel toeslaat.

Door al die onbegrepen, steeds nieuwere en nog onbegrijpelijkere technieken en gebrek aan kennis over de leverancier van al het moois, moet je wel onzeker worden. Al wordt er steevast beweerd dat al het nieuwe bedoeld is om het mensen gemakkelijker te maken. Maar voelt dat ook zo? Wie opgroeit met iets nieuws, weet niet beter. Wie iets nieuws moet aanleren en gewoontes moet veranderen heeft er meer moeite mee. De techniek kan veel en gaat snel vooruit. De mens is maar een eenvoudige mens. Met een eigen evolutionair tempo en eigen beperkingen waardoor vervreemding en ontkoppeling snel en hard kunnen toeslaan. Zeker bij oudere generaties.

Nieuwe technologie heeft ons veel gebracht en brengt nog steeds veel moois. De beperkende factor is de mens. Hoe houdt die  de grip op alles? Op werk, op huishouden, op ouders, kinderen, vrienden, bewegen, sporten, boodschappen en voedsel om gezond te blijven en oud te worden?

Ondanks je telefoon met agenda en 24/7 internet onder handbereik, voelt het alsof er onvoldoende handvatten zijn die je grip geven. De snelheid van ontwikkelingen versterkt het gevoel van de grip dreigen te verliezen. Met als gevolg dat de primaire behoefte aan veiligheid en zekerheid bij mensen zwaar onder druk komt te staan en er een voedingsbodem ontstaat voor wantrouwen.

Voedsel, veiligheid en zekerheid zijn de drie basisbehoeften van mensen. Wie het gevoel krijgt daar de grip op te verliezen, verliest ook het vertrouwen. Het vertrouwen in de omgeving, het vertrouwen in instituten en vooral het vertrouwen in voedsel en de producenten. Aanbieders van voedsel worden het best gewaardeerd wanneer zij zichzelf, hun product en de productie ervan weer begrijpelijk en vertrouwd maken. Zodat consumenten er weer grip op krijgen. Dat is veel meer dan een keurmerk plakken of big data verzamelen voor een marketing campagne. Daarvoor is oprecht handelen en communiceren voor en door mensen van vlees en bloed nodig. Over de volle breedte en in de volle diepte. Zichtbaar en herkenbaar. Dan vinden en begrijpen producenten en consumenten elkaar en is er een basis voor (be)grip.