Er zijn grenzen

Consumenten in landen in Noordwest Europa, zoals Nederland, roeren zich steeds vaker als het gaat om voedingsmiddelen. De sociale media staan bol van de discussies. Televisieprogramma’s vliegen het onderwerp eten en voeding steeds via andere routes aan. Algemene tendens: het moet vooral gezond zijn. Maar uit de discussies en berichten is al snel duidelijk dat niet iedereen hetzelfde verstaat onder gezond en dat de onderbouwingen van de verschillende meningen nogal eens rammelen.

In een verstedelijkte samenleving staan consumenten ver af van voedselproductie. De aanwezigheid van voldoende, betaalbaar en gezond voedsel is vanzelfsprekend. Omgekeerd is hetzelfde het geval: voedingsproducenten vinden het logisch dat ze zorgen voor voldoende, betaalbaar en gezond voedsel. Hoeveel uitdagingen dat vaak ook met zich mee brengt. Vanzelfsprekend en logisch voor consumenten en producenten. En toch wringt het.

Consumenten kijken met toenemend wantrouwen naar wat de industrie produceert. Ze vinden dat hun voedingsmiddelen weer moeten zijn zoals ‘vroeger’. Natuurlijk zonder bewerkingen en toevoegingen, vers van het land of uit de zee. Tegelijk moeten ze wel lang houdbaar en vooral ook betaalbaar zijn en natuurlijk – als het even kan – elke dag beschikbaar en steeds van dezelfde kwaliteit. Het wantrouwen is begrijpelijk. Evenals de wensen. Maar tegen de achtergrond dat de wereld van vroeger ver achter ons ligt, is het niet realistisch en zeker niet fair om voedingsmiddelenproducenten te beschuldigen van onoorbaar gedrag. Een kleine groep moet eten maken voor een hele grote. Dat redden we niet meer met de productie en producten van vroeger.

Natuurlijk mag een verstedelijkte samenleving eisen stellen. Ze betalen er tenslotte voor. Voedselproducenten moeten daarom alles in het werk stellen om te voldoen aan de wensen van voldoende, betaalbare en gezonde producten die zo goed mogelijk tegemoet komen aan alle wensen.
Consumenten – zeker in dichtbevolkte delen van de wereld – zullen zich echter moeten realiseren dat voldoende, betaalbaar en gezond voedsel niet vanzelfsprekend is en dat er grenzen zijn aan wat haalbaar is.

Het is daarom hoog tijd dat voedselproducenten structureel gaan communiceren. Niet alleen over het hoe en wat van hun producten maar vooral ook over het waarom en de dilemma’s waarvoor ze staan. En dat alles tegen de achtergrond van voldoende, betaalbaar en gezond. Onwetende consumenten zullen anders als een rupsje nooit genoeg ver voorbij de grenzen blijven vragen en eisen. Met een slechte reputatie voor de producenten tot gevolg.