Recent twee berichten in de media: een onderzoek naar vertrouwen in de levensmiddelenindustrie in verschillende landen, en het oprichten van een meldpunt voedselfraude door de Consumentenbond. Het onderzoek gaf een flinke daling aan van het vertrouwen in de levensmiddelenindustrie. De consumenten hebben nog het meeste vertrouwen in de sector Landbouw en Visserij en vinden innovatie prima, behalve als het gaat om genetisch gemodificeerde organismen. De Consumentenbond noemt bij de onderbouwing van het meldpunt met name misstanden bij producten van dierlijke oorsprong: vlees, vis, gevogelte, zuivel en ei. De Bond wil dat mensen weten wat er in hun eten zit.
De twee berichten geven de essentie aan van de huidige situatie waarin voedingsmiddelen zich bevinden. De complexiteit van de producten en de complexiteit van productie en afstand tussen producent en gebruiker zijn toegenomen. Wat we kennen is oké. Wat we niet begrijpen, wijzen we af. En omdat voeding een van onze primaire behoeften is, zijn we extra gevoelig voor berichten erover. Met als gevolg dat onzekerheid en daarmee het wantrouwen toeneemt.
Natuurlijk is het zo dat verreweg de meeste producenten van voedingsmiddelen goed werken en goede producten leveren. Toch blijft een (groeiende) groep consumenten hen, of hun producten, wantrouwen. Hoog tijd dus om zelf te gaan uitleggen hoe het zit, om zelf informatie aan te bieden, om zelf de deuren en ramen open te zetten. Het is niet vanzelfsprekend dat voedingsmiddelen in de winkel liggen. Veel mensen werken er dagelijks hard voor. Elk op hun eigen gebied. Steeds opnieuw en eerlijk uitleggen wat wordt gemaakt en hoe dat gebeurt, is de enige manier om onzekerheid en wantrouwen terug te dringen, om meldpunten overbodig te maken en hoog te scoren in onderzoeken.
Geef een reactie